به یاد خسرو شکیبایی

روحت شاد؛
رفتنت ناباورانه است؛
یاد تو در قلب ما سبز خواهد ماند.

ادامه

می خوام به کارام بخندم

به فکرام بخندم
به عقایدم بخندم
می خوام لخت بشم
برقصم
و باز بخندم

باید حمق کار را بیشتر کرد
باید نفهم تر و مست تر بود
شاید آزادتر شد
شاید فهمیده تر شد

من هیچ ندانم که مرا آنکه سرشت
از اهل بهشت کرد یا دوزخ زشت

جامی و بتی و بربطی بر لب کشت
این هر سه مرا نقد و ترا نسیه بهشت