پوپر و خرد

خرد برای پوپر تنها مرجع و سرماية معنوی انسانی است که همواره بايد به آن تکيه و از واگذار کردن آن به ابرانديشمندان و نهادهای ويژه پرهيز کرد. او تصريح می کند که ما بايد عادت دفاع از بزرگمردان را ترک گوييم، چرا که بسياری از آنان از راه تاختن به آزادی و عقل، خطاهای بزرگ مرتکب شده اند و تسلط فکری آنان هنوز ماية گمراهی انسانهاست و متفکرانی را که با انديشه های خود عملا در خدمت خودکامگان و راهگشای حکومتهای جبار بوده اند پيامبران کاذب می نامد. در نظر اوحقيقت به صورت عينی وجود دارد و هدف اصلی انسان بايد جستجوی مستمر آن در فرآروندی پايان ناپذير باشد.
پوپر تواضع عقلی را يکی از بزرگترين فضيلتهای روشنفکری می داند و يادآوری می کند که بزرگترين انديشمندان همواره فروتن بوده اند و تصريح می کند که متفکران و دانشمندان اگر چه در زمينة چيزهای کمی که می دانند با انسانهای عادی تفاوتهای کوچکی دارند اما در زمينة نادانی بی پايان خود با بقيه يکسانند.