نظریه انیشتین از زبان راسل: مقدمه

نزدیکترین ستاره در حدود 40368 میلیارد کیلومتر از زمین فاصله دارد و اگر بتوانیم با موشکی به سرعت نور این راه را بپیماییم تقریبا در مدت 4 سال و چند ماه این فاصله پیموده خواهد شد. اما ملیونها ستاره دیگر وجود دارد که ملیونها سال طول می کشد تا نور آنها به چشم ما برسد یعنی جایی را که اکنون با تلسکوپ های قوی میتوانیم ببینیم ملیونها سال پیش ستارگان مزبور در آنجا بوده و می درخشیدند.

دانشمندان معتقدند که پس از استقرار پایگاه های فضایی در آزمایشگاه های آنجا با استفاده از خلاء کامل و بی وزنی خواهند توانست موتور های فوتونی بسازند ، با اختراع موتورهای فوتونی سرعت های کیهانی نزدیک به سرعت نور برای بشر قابل وصول خواهد بود. بطور ساده برای درک علت آن تصور کنید که فرضا نسل بشر با همین عقل و شعورش مانند ماهی ها فقط در آب قادر به زندگی بود و دسترسی به هوا نداشت. تصدیق می فرمایید که در آن صورت موفقیت در بسیاری از اختراعاتی که زندگی امروزه ما را رونق بخشیده بعلت غوطه ور بودن در اب و شرایط مخصوص آن محیط، میسر نمی شد.

اصول موتورهای فوتونی اجمالا مبنی بر استفاده از ذرات نورانی است به این ترتیب که سرعت موشک ها بستگی به سرعت گازی که از دهانه عقب لوله آن خارج می شود دارد، حال اگر بجای این گاز بتوانیم ذرات نورانی را بطور بسار متراکم از این دهانه خارج سازیم عکس العمل آن سرعتی نزدیک به سرعت نور را به آن موشک خواهد داد. البته خود سرعت نور طبق نظریه انشتین غیر قابل وصول است زیرا جسمی که با سرعت نور در حرکت باشد بینهایت جرم دارد و تجاوز از این سرعت هم بینهایت انرژی لازم می اید.
اما بفرض دسترسی به چنین سرعت شگرفی نیز برای یک راه رفتن به نزدیکترین ستاره و بازگشت از آن متجاوز از 15 سال باید در راه باشیم. از طرفی سفر به ستارگان دیگر یعنی مراکز احتمالی تمدن های عالیتر حتی با سرعتی نزدیک به سرعت نور صدها تا ملیونها سال طول خواهد کشید. اینجاست که نظریه انشتین به میان می آید.انشتین ثابت کرد که گذشت زمان برای هر جسم و ساکنین آن به نسبت سرعتی که آن جسم در حرکت است متاثر می شود و اگر سرعت جسم معادل سرعت نور بشود ، زمان برای آن جسم متوقف می شود.

دکتر سانگر دانشمند موشکی مشهور آلمانی محاسبه دقیق و جالبی نموده است. طبق حساب وی اکر سفینه فضا پیمایی زمین را ترک کرده و به سرعت 996 999 999 999 999 999 999/99 سرعت نور برسد و گشتی در اقیانوس پهناور جهان زده و در این سفر مسیری را طی کند که از نظر ساکنین زمین نور در مدت 10 ملیارد سال طی می نماید ، به نظر سرنشینان این سفینه فقط 33 سال طول خواهد کشید. در صورتی که در بازگشت به زمین ساکنین سفینه مشاهده خواهند کرد که این کره ی 33 سال پیش آنها ، بیشتر از 10 میلیارد سال پیر شده است.

صحت نظریه انیشتین تنها بنای امید بخشی ست که روی آن کاخ های آرزوی سفر به کهکشان های دوردست بنا شده است.